21-11-20 Ο ΓΓ Ανώτατης Εκπαίδευσης σε ημερίδα των Γραφείων Υποστήριξης Διδασκαλίας και Μάθησης του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης και του Πανεπιστημίου Πατρών 

ΥΠΑΙΘ 2

21-11-20 Ο ΓΓ Ανώτατης Εκπαίδευσης σε ημερίδα των Γραφείων Υποστήριξης Διδασκαλίας και Μάθησης του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης και του Πανεπιστημίου Πατρών 

O Γενικός Γραμματέας Ανώτατης Εκπαίδευσης Αποστόλης Δημητρόπουλος συμμετείχε στην διαδικτυακή ημερίδα που οργάνωσαν τα Γραφεία Υποστήριξης Διδασκαλίας και Μάθησης του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης και του Πανεπιστημίου Πατρών, με τη συμμετοχή και εκπροσώπων από πανεπιστήμια της Πορτογαλίας (Universidade do Minho) και των ΗΠΑ (University of Chicago).

Στο χαιρετισμό που απεύθυνε, εκ μέρους και της Υπουργού Παιδείας Νίκης Κεραμέως, τόνισε τη σημασία της υποστήριξης της διδασκαλίας για την αναγκαία αναβάθμιση και τον εκσυγχρονισμό των ελληνικών πανεπιστημίων. Αναφέρθηκε στην πρόθεση του Υπουργείου Παιδείας να στηρίξει τη λειτουργία των Γραφείων Υποστήριξης Διδασκαλίας και Μάθησης στα ελληνικά πανεπιστήμια με στόχο τη βελτίωση της οργάνωσης της μάθησης και των μαθησιακών αποτελεσμάτων που επιτυγχάνονται στην ανώτατη εκπαίδευση.

Επισήμανε επίσης ότι η ενίσχυση της φοιτητοκεντρικής μάθησης αποτελεί προτεραιότητα όχι μόνο της ελληνικής κυβέρνησης αλλά και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, καθώς και των 49 ευρωπαϊκών χωρών που συμμετείχαν στην επετειακή Διάσκεψη των Υπουργών Παιδείας, στο πλαίσιο της διακρατικής διαδικασίας της Bologna (Ρώμη, 19/11/2020). Όπως αποφασίστηκε εκεί, η ενίσχυση της φοιτητοκεντρικής μάθησης αποτελεί στρατηγική προτεραιότητα για τον Ευρωπαϊκό Χώρο Ανώτατης Εκπαίδευσης την προσεχή δεκαετία μέχρι το 2030.  

Στην ομιλία του, ο κ. Δημητρόπουλος τόνισε ακόμα ότι η ενίσχυση της διδασκαλίας και της μάθησης είναι αναγκαία «ιδιαίτερα, μάλιστα, σε μια εποχή όπου οι απαιτήσεις από την πανεπιστημιακή εκπαίδευση έχουν αυξηθεί και δεν περιορίζονται μόνο στην απόκτηση κάποιων προκαθορισμένων γνώσεων, στο πλαίσιο αυστηρά δομημένων προγραμμάτων σπουδών, αλλά απαιτείται το πανεπιστήμιο να αναπτύσσει και σύνθετες ικανότητες και δεξιότητες των φοιτητών που θα τους επιτρέψουν την ομαλή ένταξή τους στην αγορά εργασίας και την κοινωνία, ως αποτελεσματικοί εργαζόμενοι και κριτικοί ορθολογικοί πολίτες. Ικανότητες και δεξιότητες που μεταβάλλονται ραγδαία μαζί με τις ραγδαίες αλλαγές της τεχνολογίας και της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας και επικοινωνίας. Και όταν οι έρευνες δείχνουν ότι για την ένταξη των αποφοίτων στην αγορά εργασίας τα τυπικά προσόντα, τα πτυχία, δεν αρκούν. Είναι απαραίτητες και κάποιες δεξιότητες».  

Χαιρετισμός στην ημερίδα για τα Γραφεία Υποστήριξης Διδασκαλίας των Πανεπιστημίων

Αξιότιμοι και αξιότιμες πρυτάνεις και αντιπρυτάνεις

Κυρίες και κύριοι

Φίλες και φίλοι

Θα ήθελα, καταρχάς, να ευχαριστήσω τους διοργανωτές της σημερινής εκδήλωσης για την τιμητική πρόσκληση να απευθύνω σήμερα εδώ χαιρετισμό εκ μέρους και της Υπουργού Παιδείας Νίκης Κεραμέως.

Θα ήθελα, επίσης, να τους/σας συγχαρώ για την πρωτοβουλία και την επιλογή του θέματος, καθώς η υποστήριξη της διδασκαλίας και της μάθησης είναι νομίζω ζήτημα κεντρικής σπουδαιότητας για την αναγκαία αναβάθμιση και τον εκσυγχρονισμό των ελληνικών πανεπιστημίων, και αποτελούν σημαντικές προτεραιότητες της ηγεσίας του υπουργείου παιδείας, της κυβέρνησης συνολικά και του πρωθυπουργού.

Θα ήθελα, επιπλέον, να εκφράσω και την προσωπική μου, τρόπον τινά, ευχαρίστηση για την ανάδειξη του ζητήματος των Γραφείων Υποστήριξης Διδασκαλίας στα πανεπιστήμια. Όπως είναι γνωστό, τα Γραφεία αυτά θεσμοθετήθηκαν με το νόμο 4009/2011. Τότε ήταν μια καινοτομία που επιχειρήθηκε να εισαχθεί ως καλή πρακτική των καλύτερων πανεπιστημίων διεθνώς. Και παρότι εκείνος ο νόμος δεν μακροημέρευσε, παρότι ανατράπηκε, και τροποποιήθηκε σχεδόν σε όλα του τα άρθρα, ώστε από το αρχικό όραμα των συντακτών του να μείνει μόνο ο αριθμός 4009 να τον θυμίζει, για κάποιο λόγο, ακατανόητο, από μένα τουλάχιστον, η διάταξη που προέβλεπε τη σύσταση Γραφείων Υποστήριξης Διδασκαλίας «τη γλίτωσε»! Αν έχει κάποιος μιαν λογική εξήγηση γιατί συνέβη αυτό, είναι οπωσδήποτε, ευπρόσδεκτος…

Και όχι μόνο ‘’τη γλίτωσε’’ η διάταξη, αλλά υπήρξαν και δύο ιδρύματα που την αξιοποίησαν και ίδρυσαν τα δύο πρώτα τέτοια στην Ελλάδα, χωρίς μάλιστα καμία στήριξη του υπουργείου, αλλά ως πρωτοβουλία των ίδιων των ιδρυμάτων. Και όπως πληροφορούμαι ετοιμάζονται να ακολουθήσουν και άλλα ιδρύματα, ιδρύοντας περισσότερα Γραφεία. Επιπλέον -και αξίζει, νομίζω, να τονιστεί κι αυτό- τα δύο αυτά Γραφεία συνεργάζονται μεταξύ τους, όπως εδώ σήμερα, ενώ έδειξαν ήδη μέρος της χρησιμότητάς και της αξίας τους με την υποστήριξη που παρείχαν στα μέλη των πανεπιστημίων στις δύσκολες συνθήκες που διαμόρφωσε η πανδημία και στην ανάγκη για απότομη μετάβαση στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση. Μια μετάβαση που βοήθησε στην επιτυχή διαχείριση της κρίσης του κορονοϊου που διανύουμε και που συνέβαλε στην προσπάθεια να συστήσουμε εκ νέου την χώρα μας και τα πανεπιστήμια της στη διεθνή κοινότητα, ύστερα από μια δύσκολη περίοδο που προηγήθηκε.  

Σχεδόν μια δεκαετία αργότερα, όμως, από την αρχική νομοθετική τους κατοχύρωση στην Ελλάδα, ο ρόλος των Γραφείων Υποστήριξης Διδασκαλίας έχει αναγνωριστεί ακόμη περισσότερο διεθνώς. Αυτό αντανακλάται και στην ανάδειξη της συνεχιζόμενης επαγγελματικής ανάπτυξης του διδακτικού προσωπικού των πανεπιστημίων σε σημαντική προτεραιότητα της εκπαιδευτικής πολιτικής ολόκληρης της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ενώ χθες στην Ρώμη, στην επετειακή Διάσκεψη των Υπουργών Παιδείας των 49 κρατών που συμμετέχουν στη Διαδικασία της Bologna αποφασίστηκε ότι η φοιτητοκεντρική μάθηση στα πανεπιστήμια αποτελεί βασικό στόχο και προτεραιότητα του Ενιαίου Χώρου Ανώτατης Εκπαίδευσης για την προσεχή δεκαετία, μέχρι το 2030.

Στο πλαίσιο αυτό, το Υπουργείο Παιδείας σχεδιάζει να στηρίξει τη λειτουργία των Γραφείων Υποστήριξης Διδασκαλίας με στόχο τη βελτίωση της οργάνωσης της μάθησης στην ανώτατη εκπαίδευση. Η σημερινή ημερίδα, η συζήτηση και ο προβληματισμός που θα αναπτυχθεί, καθώς και οι διεθνείς πρακτικές που θα έχουμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε είναι, για τούτο, ιδιαίτερα χρήσιμες, καθώς θα συμβάλλουν ώστε να αποσαφηνιστεί ο ρόλος, η οργανωτική μορφή, ο τρόπος λειτουργίας, και η σχέση των Γραφείων Υποστήριξης Διδασκαλίας με τα όργανα διοίκησης των ιδρυμάτων, με τις Μονάδες Διασφάλισης της Ποιότητας, από τις οποίες θα αξιολογούνται στο πλαίσιο των Εσωτερικών Συστημάτων Διασφάλισης Ποιότητας κάθε ιδρύματος, καθώς η σχέση τους με τις λοιπές ακαδημαϊκές και υποστηρικτικές μονάδες και δομές των πανεπιστημίων.

Με την έννοια αυτή, και εκ μέρους και της Υπουργού Παιδείας, αναμένουμε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τα συμπεράσματα της ημερίδας και τις προτάσεις σας για το μέλλον των Γραφείων Υποστήριξης Διδασκαλίας στα ελληνικά πανεπιστήμια.  

Εύχομαι καλή επιτυχία στην πρωτοβουλία και τη σημερινή ημερίδα.

«Σύγχρονη πανεπιστημιακή εκπαίδευση και φοιτητοκεντρική μάθηση»

Ομιλία στην ημερίδα για τα Γραφεία Υποστήριξης Διδασκαλίας των Πανεπιστημίων

Αξιότιμοι και αξιότιμες πρυτάνεις και αντιπρυτάνεις

Κυρίες και κύριοι

Φίλες και φίλοι

Στην ανώτατη εκπαίδευση δεν διαθέτουμε κάποιο επιστημονικό εργαλείο για να μετρούμε τα μαθησιακά αποτελέσματα που επιτυγχάνουν τα πανεπιστήμια μας και να παρακολουθούμε συστηματικά την εξέλιξη τους. Ούτε σε διεθνές επίπεδο έχει αναπτυχθεί κάτι ανάλογο, παρά το ότι έχει επιχειρηθεί, χωρίς όμως να καρποφορήσει. Δεν διαθέτουμε δηλαδή για την ανώτατη εκπαίδευση κάτι ανάλογο της PISA του ΟΟΣΑ που παρακολουθεί τακτικά και συστηματικά τις επιδόσεις των 15χρονων μαθητών σε πολλές διαφορετικές χώρες και μας επιτρέπει όχι μόνο να δούμε πως συγκρίνεται το εκπαιδευτικό μας σύστημα με αυτό άλλων χωρών, αλλά επιπλέον δίνει τη δυνατότητα, με επιστημονικό και τεκμηριωμένο τρόπο, να μελετήσουμε τα δυνατά σημεία και τις ιδιαίτερες αδυναμίες της εκπαίδευσής μας, να διερευνήσουμε τους παράγοντες που καθορίζουν τα μαθησιακά αποτελέσματα της λειτουργίας της, και να λάβουμε αποφάσεις για την εκπαιδευτική μας πολιτική με περισσότερο ορθολογικό τρόπο.

Τα μόνα στοιχεία που διαθέτουμε και μπορούν να μας προσφέρουν κάποιες ενδείξεις για τα αποτελέσματα της μάθησης στην ανώτατη εκπαίδευση είναι τα στοιχεία της έρευνας του ΟΟΣΑ με τίτλο «Δεξιότητες Ενηλίκων» και αφορά σε δείγμα από το συνολικό πληθυσμό από 16 ως 65 ετών. Η έρευνα αυτή μας επιτρέπει να δούμε πώς συγκρίνονται οι Έλληνες πτυχιούχοι με τους πτυχιούχους άλλων χωρών. Παρά τους περιορισμούς, έχει νομίζω σημασία να δούμε τι δείχνουν αυτά τα στοιχεία για την ανώτατη εκπαίδευση στην Ελλάδα και να δούμε πώς μπορούν να συμβάλλουν στον προβληματισμό μας για την παρεχόμενη εκπαίδευση στα πανεπιστήμια μας.

Τι μας λένε όλα αυτά; Υπάρχει κάποιο θέμα με την παρεχόμενη εκπαίδευση στα πανεπιστήμια μας; Υπάρχει ανάγκη να κάνουμε κάτι διαφορετικά στο τρόπο που οργανώνουμε τη μάθηση και παρέχουμε την ανώτατη εκπαίδευση στη χώρα μας;

Δεν νομίζω ότι θα διαφωνούσε κανείς με την άποψη ότι οι παράγοντες που επηρεάζουν τα αποτελέσματα της μάθησης στα πανεπιστήμια, όπως άλλωστε συμβαίνει και στις άλλες βαθμίδες της εκπαίδευσης, είναι πολλοί και σύνθετοι.

Ούτε, φυσικά, θα μπορούσε κανείς να αμφισβητήσει τη σημασία των αριθμών και των αναλογιών προσωπικού-φοιτητών, ιδιαίτερα μετά από μια δεκαετία κατά την οποία οι προσλήψεις προσωπικού στα πανεπιστήμια περιορίστηκαν, ενώ κάτι τέτοιο δεν συνέβη με τον αριθμό των φοιτητών.

Κανείς, επίσης, δεν πιστεύω ότι θα μπορούσε να αμφισβητήσει σοβαρά την άποψη ότι ένα ευνοϊκό μαθησιακό περιβάλλον πανεπιστημίου δεν περιορίζεται μόνο σε όσα συμβαίνουν μέσα στις αίθουσες διδασκαλίας και τα εργαστήρια των πανεπιστημίων. Κάτι τέτοιο θα υποτιμούσε αναμφίβολα το σύνολο των μαθησιακών εμπειριών και αλληλεπιδράσεων, έξω και γύρω από τις πανεπιστημιακές αίθουσες, τα εργαστήρια και τις βιβλιοθήκες, που διαμορφώνουν ιδιαίτερα τους νέους ανθρώπους, τις γνώσεις και τις ικανότητές τους, το λεγόμενο και hidden curriculum, το «παραπρόγραμμα», για τους πιο ειδικούς.

Θα μπορούσε όμως κανείς στα σοβαρά να εξαιρέσει το ρόλο όσων συμβαίνουν μέσα στις πανεπιστημιακές αίθουσες διδασκαλίας στα αποτελέσματα της μάθησης που επιτυγχάνονται;

Αν, λοιπόν, αυτό δεν αμφισβητείται, τότε σε τι αφορά; Τι ακριβώς περιλαμβάνει; Ποια είναι τα βασικότερα στοιχεία όσων συμβαίνουν μέσα στις αίθουσες διδασκαλίας των πανεπιστημίων;

1) τα προγράμματα σπουδών και τα επιδιωκόμενα μαθησιακά αποτελέσματα (τι….)

2) η οργάνωση της διδασκαλίας και της μάθησης, ο τρόπος δηλαδή που οργανώνεται και παρουσιάζεται η γνώση στους φοιτητές και η δική τους ανάμειξη, συμμετοχή και αλληλεπίδραση με αυτήν, (πώς…)

3) τα μέσα διδασκαλίας π.χ. εργαστήρια, ο εκπαιδευτικός εξοπλισμός και το εκπαιδευτικό υλικό, (με τι…)

Αυτά διαμορφώνουν το πλαίσιο αλληλεπίδρασης διδασκόντων και διδασκόμενων και φυσικά επηρεάζεται από τις δικές τους γνώσεις και ικανότητες μάθησης και διδασκαλίας.

Τα Γραφεία Υποστήριξης Διδασκαλίας έχουν, πιστεύω, ρόλο ακριβώς σε αυτό. Στο πώς δηλαδή μπορεί να υποστηριχθούν οι διδάσκοντες ώστε να οργανωθεί η διδασκαλία μιας (ενότητας, ενός μαθήματος, ενός ολόκληρου αντικειμένου) έτσι ώστε να επιτευχθούν καλύτερα οι επιδιωκόμενοι μαθησιακοί στόχοι του προγράμματος σπουδών.

Χρειάζεται κάτι τέτοιο στο ελληνικό πανεπιστήμιο σήμερα;

Πόση σημασία αποδίδεται σήμερα στην μέθοδο διδασκαλίας και την συνολική οργάνωση της μάθησης και στα μαθησιακά αποτελέσματα που επιτυγχάνονται στα ελληνικά πανεπιστήμια;

Ιδιαίτερα, μάλιστα, σε μια εποχή όπου οι απαιτήσεις από την πανεπιστημιακή εκπαίδευση έχουν αυξηθεί και δεν περιορίζονται μόνο στην απόκτηση κάποιων προκαθορισμένων γνώσεων, στο πλαίσιο αυστηρά δομημένων προγραμμάτων σπουδών, αλλά απαιτείται το πανεπιστήμιο να αναπτύσσει και σύνθετες ικανότητες και δεξιότητες των φοιτητών που θα τους επιτρέψουν την ομαλή ένταξή τους στην αγορά εργασίας και την κοινωνία, ως εργαζόμενοι και πολίτες. Ικανότητες και δεξιότητες που μεταβάλλονται ραγδαία μαζί με τις ραγδαίες αλλαγές της τεχνολογίας και της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας και επικοινωνίας. Και όταν οι έρευνες δείχνουν ότι για την ένταξη των αποφοίτων στην αγορά εργασίας τα τυπικά προσόντα, τα πτυχία, δεν αρκούν. Είναι απαραίτητες και κάποιες δεξιότητες.  

Έχουν οι επικρατούσες εκπαιδευτικές πρακτικές στα ελληνικά πανεπιστήμια σήμερα κάποια επιστημονική βάση και θεμελίωση που τις συνδέει με συγκεκριμένα επιδιωκόμενα αποτελέσματα; Πόσο συχνά συμβαίνει κάτι τέτοιο; Ή απλώς συμβαίνει αυτό που συμβαίνει συχνά και στις άλλες βαθμίδες της εκπαίδευσης, όπου οι εκπαιδευτικές πρακτικές καθορίζονται συχνά από την προσωπική ανάμνηση των διδασκόντων, όταν ήταν οι ίδιοι φοιτητές; Ή απλώς «μεταφέρονται»  ανεπεξέργαστες πρακτικές από άλλες χώρες και ιδρύματα, αν οι διδάσκοντες έτυχε να σπουδάσουν σε κάποια άλλη χώρα;

Μπορούμε όμως να είμαστε ικανοποιημένοι με τέτοιο ανεπεξέργαστο εμπειρισμό στο τι κάνει και πώς εκπαιδεύει το πανεπιστήμιο τους φοιτητές του; Δεν είναι παράδοξο το ίδιο το πανεπιστήμιο, που με τις γνώσεις που παράγει και μεταδίδει, φιλοδοξεί να καθορίζει τη λειτουργία της κοινωνίας και ολόκληρη την εξέλιξη του πολιτισμού να μην φιλοδοξεί να πετύχει το ίδιο και στην δική του εσωτερική εκπαιδευτική λειτουργία;

Ούτε είναι παράδοξο που η ερευνητική δραστηριότητα στο πανεπιστήμιο υπόκειται σε αυστηρή και πειθαρχημένη μεθοδολογία, που κρίνεται από τους ομοτέχνους, ενώ η εκπαιδευτική δραστηριότητα όχι;

Και επιπλέον, αποτιμάται η διδασκαλία και η εκπαιδευτική λειτουργία συνολικά με τον ίδιο τρόπο όσο η ερευνητική δραστηριότητα του προσωπικού των πανεπιστημίων, για παράδειγμα στις επιλογές και προαγωγές προσωπικού από βαθμίδα σε βαθμίδα ή στην πρόσθετη χρηματοδότηση που εξασφαλίζει κάθε ίδρυμα. Ή μήπως το πανεπιστήμιο είναι απλώς ένα ερευνητικό κέντρο; Η εκπαιδευτική του λειτουργία δεν αποτελεί βασική του αποστολή;

Δεν είναι, βέβαια, απαραίτητο να διαμορφωθεί μια ενιαία και ομοιόμορφη σε όλα τα ιδρύματα της χώρας, και σε όλα τα γνωστικά αντικείμενα απάντηση στο ερώτημα ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος διδασκαλίας και οργάνωσης της μάθησης στο πανεπιστήμιο. Δεν αποτελεί αυτό ζητούμενο.

Δεν είναι όμως σημαντικό και δεν θα μπορούσε να ενισχυθεί ο σχετικός προβληματισμός για την οργάνωση της μάθησης στο ελληνικό πανεπιστήμιο; Δεν θα συνέβαλε κάτι τέτοιο ώστε να καλλιεργηθεί ο σχετικός αναστοχασμός για τις εκπαιδευτικές πρακτικές που υιοθετούνται και τα μαθησιακά αποτελέσματα που επιτυγχάνονται.

Όχι ως μια μεμονωμένη και άτυπη δραστηριότητα κάποιων μελών του προσωπικού (όπως σίγουρα συμβαίνει ήδη), αλλά ως οργανωμένη πολιτική και στόχευση κάθε ιδρύματος, ως συλλογική δηλαδή δραστηριότητα, στόχος και προτεραιότητα, και ως μέρος της ιδιαίτερης ταυτότητας που θέλει κάθε ίδρυμα να οικοδομήσει, στο πλαίσιο της αυτονομίας του.

Ένας προβληματισμός που δεν πρέπει να περιοριστεί μόνο στις μεθόδους διδασκαλίας αλλά μπορεί να επεκταθεί και στο κέλυφος εντός του οποίου λαμβάνει χώρα και υποστηρίζει την πανεπιστημιακή διδασκαλία και μάθηση, στο συνολικό περιβάλλον μάθησης. Ένα κέλυφος που αφορά στην αρχιτεκτονική των χώρων διδασκαλίας, την εργονομία του εξοπλισμού των αιθουσών, τα τραπέζια, οι πάγκοι εργασίας, τα καθίσματα, και φυσικά, οι ψηφιακές υποδομές και τα ψηφιακά εργαλεία, κλπ. Για παράδειγμα, είναι στο σύγχρονο πανεπιστήμιο επαρκής μια διδασκαλία ενός αντικειμένου, όταν περιορίζεται στη παράδοση στο μεγάλο αμφιθέατρο, με τα μεγάλα σταθερά έδρανα; Μήπως η σύγχρονη πανεπιστημιακή διδασκαλία απαιτεί άλλη οργάνωση των χώρων, άλλη αρχιτεκτονική των πανεπιστημιακών χώρων, άλλη οργάνωση της διδασκαλίας και της μάθησης;   

Κλείνοντας θα ήθελα να τονίσω ότι θεωρώ ότι τα Γραφεία Υποστήριξης Διδασκαλίας έχουν σημαντικό ρόλο να παίξουν. Και αυτό μπορεί να συμβεί ιδιαίτερα, εφόσον:

α) ενταχθούν στο πλαίσιο μιας ευρύτερης στρατηγικής κάθε πανεπιστημίου που θα θέσει τους φοιτητές και τη μάθησή τους στο επίκεντρο της αποστολής του και της ιδιαίτερης φυσιογνωμίας και ακαδημαϊκής ταυτότητας που θέλει να φιλοτεχνήσει ,

β) αξιοποιούν τους ειδικούς επιστήμονες που διαθέτουν για το σκοπό αυτό και μπορούν να υποστηρίξουν τη διαμόρφωση της εκπαιδευτικής στρατηγικής και ταυτότητας κάθε ιδρύματος,

γ) εφόσον συνεργάζονται με άλλα αντίστοιχα Γραφεία εντός ή εκτός της χώρας, για την διαρκή ανταλλαγή καλών πρακτικών και εμπειριών,

δ) εφόσον τα ίδια τα ιδρύματα αναπτύσσουν και υποστηρίζουν τις διαδικασίες αξιολόγησης της επίτευξης των μαθησιακών στόχων των προγραμμάτων σπουδών,

ε) συντάσσουν προτάσεις βελτίωσης της παρεχόμενης εκπαίδευσης προς τα όργανα διοίκησης των ιδρυμάτων,

στ) και φυσικά, αξιολογούνται τα ίδια τα Γραφεία Υποστήριξης Διδασκαλίας, όπως και όλες οι υποστηρικτικές δομές των ιδρυμάτων, στο πλαίσιο των εσωτερικών και εξωτερικών διαδικασιών διασφάλισης της ποιότητας.

 


Πηγή: Υπουργείο Παιδείας